'Das Rad' (1993), 'Die schwarze Schale' (2003)
Hij zag zijn werk als een zogenaamd ‘gesamtkunstwerk’, ofwel een kunstwerk waarin verschillende kunstdisciplines samenkomen. Dit kunnen dus verschillende werken zijn die samen één geheel vormen.
Armando was een van de belangrijkste naoorlogse kunstenaars van Europa. Armando groeide als jongen op in de buurt van het concentratiekamp in Amersfoort. Hij zag hoe het kamp werd gebouwd en hoe er dagelijks mensen werden binnen gevoerd. Deze indrukken wekten zijn belangstelling voor de oorlog, een inspiratiebron die hem als schrijver en beeldend kunstenaar niet meer los liet.
Decennialang werkte hij aan zijn zeer persoonlijke en veelzijdige beeldende en literaire oeuvre. Zijn handschrift is expressief, zijn schilderijen zijn pasteus en zijn sculpturen zijn met veel kracht opgebouwd. De kunstenaar werd naast beeldend kunstenaar en schrijver bekend als dichter, violist, acteur, journalist en film-, televisie- en theatermaker (waaronder Herenleed met Cherry Duyns).
In Nederland werd Armando al in de jaren zestig bekend als een van de vier kunstenaars van de Nul-groep (met Jan Schoonhoven, Henk Peeters en Jan Henderikse), een vervolg op CoBrA (met onder andere Eugène Brands en Karel Appel).
Armando en Christian Ouwens bij de presentatie van hun boek: Armando Armando
Hij zag zijn werk als een zogenaamd ‘gesamtkunstwerk’, ofwel een kunstwerk waarin verschillende kunstdisciplines samenkomen. Dit kunnen dus verschillende werken zijn die samen één geheel vormen.